طراحی سبز (بازاریابی و مهندسی) ، تهیه مواد اولیه سبز (خرید مواد اولیه با محیط زیست و خرید از عرضه کنندگان معتبر)، مدیریت کیفیت جامع زیست محیطی (سنجش عملکرد داخلی و جلوگیری از آلودگی)، بسته بندی و حمل ونقل سازگار با محیط زیست، مجموعه اقداماتی برای محصولاتی که در پایان چرخه حیات خود قرار دارند (کاهش تولید، تولید مجدد و استفاده مجدد و بازیافت)
درآمدها: صرفه جویی در استفاده از منابع ، انرژی و انبارها و… ، کاهش ضایعات و آلودگی که افزایش سود را دارد.
هزینه‌ها: (هزینه اجتماعی) هزینه مستقیم و غیرمستقیمی است که توسط فعالیت‌های اقتصادی از طریق آلودگی زیست محیطی به مردم تحمیل می‌شود و درصورت هزینه‌های بالا دولت می‌تواند با تعیین استانداردهای زیست محیطی و وضع مالیات‌ها و … کاهش دهند. (ناصری طاهری، ۱۳۸۵)
۲-۲-۹- عوامل موفقیت در زنجیره تأمین سبز
۱- خواست و حمایت مدیران ارشد از روند یکپارچگی شرکت با تأمین کنندگان و مشتریان برای ایجاد زنجیره تأمین
۲- آموزش افراد (پرسنل و مدیران)
۳- سیستم‌های اطلاعاتی مناسب به صورت کارا و اثربخش. (محمدبیگی و طبیبی، ۱۳۹۱)
۲-۲-۱۰- چارچوب رایج برای کاربرد تولید سبز
۱- تولید پاک‌تر : جلوگیری از آلودگی در منابع اولیه تولید
۲- کارایی محیطی: نگهداری و محافظت منابع، حداقل کردن ضایعات و کنترل آلودگی
۳- تولید ناب: حداقل کردن فعالیت‌های بدون ارزش افزوده، افزایش کارایی و کاهش استفاده از منابع
۴- مدیریت جامع کیفیت محیطی: حداقل سازی ضایعات، توانمندسازی کارکنان، بهبود مستمر، تمرکز روی مشتری و ادغام با تأمین کنندگان. (شکاری و همکاران، ۱۳۹۰)
۲-۲-۱۱- اقدامات اجرایی برای زنجیره تأمین سبز
۱- طراحی برای محیط زیست: با هدف کاهش مصرف مواد اولیه و بازسازی و بازیافت مجدد محصولات، آموزش طراحان و بهینه سازی مصرف انرژی.
۲- همکاریهای زیست محیطی با ذینفعان: دریافت نظرات و همکاری با مشتریان و تأمین کنندگان برای تولید پاک، کاهش مصرف انرژی و بسته بندی طراحی سبز.
۳- مدیریت ضایعات: پیاده سازی نظام مدیریت پسماند، برنامه ریزی مدون جهت کاهش آلایندگی.
(زمانی‌زاده و همکاران، ۱۳۹۲)
۲-۲-۱۲- زنجیره تأمین سبز و طراحی محصول
عواملی که بر کاهش اثرات زیست محیطی مؤثر است:
۱- بهره‌وری انرژی: حفظ یا کاهش تقاضای انرژی برای بهبود عملکرد محصول
