۱- تناسب با شرایط محیطی و درونی (Stability)
2- تشخیص اینکه، استراتژی انتخاب شده بر اساس مفروضات هست یا نه. (Validity)
3- انسجام و سازگاری، باید قسمت‌های مختلف استراتژی با هم تطابق داشته باشند (Consistency)
4- قابلیت انجام : در این مرحله باید دقت داشت که آیا منابع کافی برای پیاده کردن استراتژی داریم (Feasibility)
5- ریسک و آسیب‌پذیری : به جای اینکه عدم قطعیت (uncertainty) یک مانع به شمار آید باید آنرا به نفع خود تغییر داد.
۶- انعطاف پذیری و قابلیت انعطاف
۷- مطلوبیت مالی
در موقع لزوم می‌توان به یک یا چند مورد از این هفت مورد بسنده کرد و تصمیم‌نهایی را گرفت.
توانایی در تصمیم‌گیری و مدیریت مستلزم برخورداری از خصوصیاتی است که در بستر نظام آموزش و پرورش بدست می‌آید. در این زمینه لازم است که نظام آموزش کشور در جهت رشد استعدادها و ترویج و تقویت استقلال فکری و ایجاد حساسیت به موثر بودن آنان در آینده شغلی و سازمانی خود به عنوان عناصر تصمیم‌گیر، تصمیم ساز و مسئولیت پذیر سمت داده شود، و توانمندی علمی آنها از طریق نظام آموزش عالی به منظور احراز شایستگی علمی لازم در مشاغل کلیدی توسعه یابد(تدبیر، ۱۳۶۹، ص۷).
۲-۱-۱۲ فرایند تصمیم‌گیری
«کوکس» (۱۹۹۱) و همکارانش فرایند تصمیم‌گیری و حل مشکل را بصورت زیر بیان می‌کند و در نمودار«۲-۳» خلاصه آنرا مشاهده می‌کنید (کوکس، ۱۹۹۱، صص۹-۴).
۱- مشاهده مشکل : در این مرحله مشکل خاصی در سازمان مشاهده می‌شود که ممکن است از عوامل داخلی یا خارجی سازمان باشد.
۲- تشخیص و تبیین مشکل : از مراحل اساسی در تصمیم‌گیری است، مسالها مشکل چیزی است که توان سازمان را در رسیدن به اهدافش به خطر می‌اندازد. از مقایسه آنچه باید اتفاق می‌افتاد و آنچه اتفاق افتاده است می‌توان مشکل را تشخیص داد.
۳- تعیین اهداف تصمیم : در اینجا آنچه که باید تحقق یابد، با عنوان هدفهای اصلی، تهیه و فهرست می‌شود.
۴- ادراک مساله : برخورد کردن با محرکهایی که مانع تحقق اهداف هستند. بعنوان مساله‌ای که باید برای رفع آن اقداماتی صورت گیرد. از مهمترین فرایند تصمیم‌گیری است. در این مرحله باید توجه داشت که فقط برای رفع مساله راه حل در نظر گرفته شود و عدم درک صحیح مشکل موجب ارائه راه حل نامربوط به مساله خواهد شد که مانعی را برطرف نخواهد کرد.
۵- تنظیم راه‌حلهای ممکن : مفید بودن این گام منوط به دقیق‌تر بودن مراحل قبلی است. راه حلها با توجه به تجربیات علمی و عملی تصمیم‌گیرنده احصاء می‌شوند. هر چقدر راه حل بیشتری برای حل مشکل پیدا شده و تعیین شوند، انتخاب بهتری در تصمیم‌گیری صورت خواهد گرفت.
۶- ارزیابی راه حل : معیاری انتخاب می‌شود و تمام راه‌حلها بر اساس آن مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
۷- انتخاب : بر اساس نتایج حاصله از گام«ششم» هر راه حلی که با توجه به نتایجی که از آن نصیب سازمان خواهد شد، کاراتر باشد، انتخاب می‌گردد.
۸- اقدام : راه حلی که انتخاب شود، اجرا می‌گردد.
